பல்கலைக்கழக விடுதி நேரக்கட்டுப்பாடுகள் மற்றும் பெண்கள் மாணவர்களின் சுதந்திரப் போராட்டம்
பெண்கள் விடுதிகளில் மட்டும் “நேரக்கட்டுப்பாடுகள்” விதிக்கப்படுவது, மேலும் மாணவர் சபை தேர்தல்களைத் தடுப்பது போன்ற செயல்கள், கல்வி நிலையங்களில் நிலவி வரும் ஆணாதிக்க ஒடுக்குமுறையின் வெளிப்பாடாகும். இவை பெண்களின் சுதந்திரத்தை அடக்குவதோடு மட்டுமல்லாமல், கல்வி நிலையங்களை பழைய பாரம்பரியக் கட்டுக்கோப்புகளில் சிக்கவைக்கின்றன.
பாதுகாப்பு பெயரில் கட்டுப்பாடு
பெண்கள் விடுதிகளுக்கு மட்டும் நேரக்கட்டுப்பாடு விதிப்பது மிகப் பெரிய பாகுபாடு. பாதுகாப்பு என்றால், மாணவியரைச் சிறையில் அடைப்பதல்ல; மாறாக, சூழலை பாதுகாப்பாக மாற்றுவதுதான். சாலைகள் சரி செய்வது, புதர்கள் அகற்றுவது, CCTV அமைப்பது, காவலர்களை நியமிப்பது, கைவிடப்பட்ட கட்டிடங்களை அகற்றுவது போன்ற நடவடிக்கைகள் தான் உண்மையான பாதுகாப்பை அளிக்கும். ஆனால் பல்கலைக்கழகங்கள் இவற்றை செய்யாமல், எளிதான வழியான “பெண்களை அடைத்து வை” என்ற நடைமுறையைத் தேர்ந்தெடுக்கின்றன. இது சட்டபூர்வமற்றதுடன், நெறியற்றதாகவும் இருக்கிறது.
அரசியலமைப்பின் உறுதிமொழி
1950 ஆம் ஆண்டிலிருந்தே இந்திய அரசியலமைப்பு பெண்களுக்கு சுதந்திரம், சமத்துவம் ஆகியவற்றை (அர்டிக்கிள் 14, 15, 19, 21) உத்தரவாதம் அளித்துள்ளது. இருந்தும், கல்வி நிலையங்களில் பெண்கள் இன்னும் பழைய ஆணாதிக்க விதிகளால் ஒடுக்கப்படுகிறார்கள். தென் இந்தியாவின் “தாய் பல்கலைக்கழகம்” என அழைக்கப்படும் சென்னை பல்கலைக்கழகம் இன்றும் நேரக்கட்டுப்பாட்டை பெண்களுக்கு மட்டும் விதிப்பது, மிகவும் வருத்தத்தக்கதும் ஒழுக்கமற்றதுமாகும்.
தமிழ்நாடு – பெண்களின் முன்னோடி நிலம்
இந்திய அளவில் பார்த்தால், பெண்களுக்கு உரிமைகளை அளித்த முன்னோடி நிலம் தமிழ்நாடே. பெண்களுக்கு கல்வி, வேலை, சொத்து உரிமை, அரசியல் பங்கேற்பு என பல துறைகளில் சமத்துவத்தைக் கொடுத்த மண்ணிது. “பெரியார்” வாழ்ந்த இந்த மண்ணில், பெண்களின் சுதந்திரத்தை அடக்குவது வெட்கக்கேடே. பெண்கள் விருப்பத்தின் அடிப்படையில் வாழ்வதே சுதந்திரம்; கட்டுப்பாடுகள், காவல், அனுமதி என்ற அடிமைத்தனத்தில் அவர்கள் வாழ்வது அல்ல.
பிப்ரவரி மாதப் போராட்டம் – வெற்றியிலிருந்து துரோகத்துக்குச் சுழலும் நிலை
இந்த ஆண்டு பிப்ரவரி மாதத்தில், சென்னை பல்கலைக்கழக வளாகத்தில் மாணவர்கள் தங்களது அடிப்படை உரிமைகளுக்காக போராட்டம் நடத்தினர். ஏழு முக்கிய கோரிக்கைகள் நேரக்கட்டுப்பாட்டை நீக்கம் முதல் ஜனநாயக மாணவர் சபை வரை—முன்வைக்கப்பட்டன. அந்தப் போராட்டத்தில் மாணவர்கள் வெற்றி பெற்றனர். அப்போது இருந்த பதிவாளர் . ஏழுமலை மாணவர்களின் கோரிக்கைகளை அங்கீகரித்து, கையொப்பமிட்டார். அது மாணவர்களின் உறுதியும், ஒற்றுமையும், நம்பிக்கையும் வெளிப்படுத்திய ஒரு வரலாற்று தருணமாக இருந்தது.
ஆனால், இன்று புதிய பதிவாளர் . ரீட்டா ஜான் மாணவர்கள் போராடி பெற்ற உரிமைகளை புறக்கணித்ததோடு, “உங்களுக்கு அந்த உரிமைகளை வழங்க முடியாது” என்று ஆணவத்தோடு மறுத்து வருகிறார். இது மாணவர்களின் போராட்ட வெற்றியை மீண்டும் அடக்க முயலும் அநியாயம். மாணவர்கள் ஏற்கனவே பெற்ற உரிமைகளை மறுக்கும் இந்தச் செயல்முறை, கல்வி நிலையங்களில் மாணவர் ஜனநாயகத்தின் மீதான பெரிய அவமதிப்பு.
மாணவர்கள் முன்வைத்த கோரிக்கைகள்
சென்னை பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் முன்வைத்த ஏழு அடிப்படை கோரிக்கைகள்:
விடுதி நேரக்கட்டுப்பாடு முழுமையாக நீக்கம்.
விடுதி சுற்றுப்புற பராமரிப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு.
பெண்கள் மெஸ் செயலாளருக்கு சம அதிகாரம்.
பெண்கள் விடுதி பொது செயலாளர் தேர்தல் மூலம் தேர்வு.
பெற்றோர்களிடம் மாணவர்களின் அசைவுகளை தெரிவிக்காதிருத்தல்.
சுதந்திரமான மாணவர் சபை தேர்தல்.
பெண்கள் மாணவர் சபைக்கான தனி அறை ஒதுக்கீடு.
இவை எந்தவிதத்திலும் தீவிரக் கோரிக்கைகள் அல்ல—சமத்துவம், மரியாதை, ஜனநாயக உரிமை ஆகியவற்றுக்கான அடிப்படை மட்டுமே.
மௌனத்தை உடைப்போம்
“பாதுகாப்பு” என்ற பெயரில் பெண்களை அடைத்துவைப்பதும், “ஒழுக்கம்” என்ற பெயரில் மாணவர்களை மௌனப்படுத்துவதும் இனி ஏற்க முடியாது. கல்வி நிலையங்கள் மாணவர்களுக்கு சுதந்திரத்தை வழங்கவேண்டும், அடிமைத்தனத்தை அல்ல.
“டாக்டர் .பி.ஆர். அம்பேத்கர்” சொன்னதுபோல்:
“ஒரு சமூகத்தின் முன்னேற்றம், பெண்கள் எவ்வளவு முன்னேற்றம் அடைந்திருக்கிறார்கள் என்பதில்தான் அளக்கப்படுகிறது.”
அதேபோல், “பிஞ்ச்ரா தொட்” இயக்கம் வலியுறுத்தியது போல:
“பாதுகாப்பு எங்களது சிறைவாசத்தின் அடிப்படையில் உருவாக முடியாது; அது எங்களது சுதந்திரத்தில்தான் அமையும்.”
எனவே, சென்னை பல்கலைக்கழகம் உடனடியாக நேரக்கட்டுப்பாட்டை ரத்து செய்து, ஜனநாயக மாணவர் சபையை உருவாக்கி, பெண்களுக்கு சம பிரதிநிதித்துவத்தை வழங்க வேண்டும். சுதந்திரம் என்றால் —அது பெண்களின் விருப்பத்தின் அடிப்படையில் உறுதியாகும் வாழ்க்கையே.
